We kunnen zonder schroom stellen dat de voorbije grote vakantie een snertvakantie is geweest: tal van ziekenhuisverblijven, veel meer nachten met dan zonder pijn, een afgelaste reis naar Cambodja ... en dan spreek ik nog niet van het weer! Maar van de andere kant is het evengoed een heel krachtige vakantie, want al deze tegenslagen hebben mij niet klein kunnen krijgen, ik heb met wat hulp van Jolien en Mieke de elektriciteit in de nieuwe woning kunnen aanleggen. Bovendien is de moestuin een plezier om aan te zien, alleen de laatste anderhalve week loopt wat in het honderd door het lange ziekenhuisverblijf en de niet aflatende regenval. Ik ben de ganse vakantie -en daarvoor- blijven verkondigen dat ik op 1 september graag wou herstarten op school. Soms kon ik als reactie enig wenkbrauwgefrons ontwaren, wat niet geheel onterecht is natuurlijk, maar ik heb mezelf kunnen overhalen er te blijven in geloven ondanks de opeenstapeling van problemen.
Intussen zijn Jolien en Steven op zoek naar een appartement in Waregem, is Jolien nog steeds op zoek naar werk en wil Mieke ook graag een job vinden. Om maar te zeggen dat ik in dit huis niet de enige ben met een probleem.
Maar goed: ik had het vorige week donderdag over een pijnbehandeling met de naam plexus-coeliacusblokkade. Ik kon toen niet goed zeggen of die wel geholpen had of niet omdat er extra oorzaken van pijn bijgekomen waren (de octreotidescans, het lange ziekenhuisverblijf zelf zonder mogelijkheid tot bewegen, de maag- en darmkrampen, mogelijks veroorzaakt door de grote doses morfine. Maar vrijdag is het volgens de dokter duidelijk: de ingreep heeft niet het verhoopte resultaat. Het moment na die mededeling kruipt hij plots heel eventjes in de huid van ene Monique Richard uit Neuvy-Pailloux: "Il n'y a pas de problèmes, il n'y a que des solutions!". In dit geval klinkt het zo: "Maar er is nog een andere mogelijkheid: men kan via de mond-slokdarm-maag naar binnen en van daaruit de juiste plaats beter bereiken." Het probleem is wellicht dat de tumor teveel in de weg zit om de alcohol op de goeie plaats te kunnen afleveren. Dokter Vergauwe kan het niet zelf, het is een zelden voorkomende ingreep, maar hij heeft al een afspraak voor me geregeld in het universitair ziekenhuis van Leuven: woensdag 27 augustus om 14u moet ik bij ene professor Van Der Merwe zijn. Ik zal er een nachtje moeten blijven en daarna zou het probleem van de baan zijn.
Tussen het ziekenhuisverblijf en de komende ingreep ligt het Hanssens-weekend in Kwaremont. Mieke en ik pendelen om de nachten thuis te kunnen doorbrengen, maar alles samen wordt het een heel geslaagd weekend. Het lijkt een scharniermoment te zijn, midden een week van gebeurtenissen die de toekomst behoorlijk wat meer kleur geven... Ik wil deze voorbij week zelfs uitroepen tot de Monique Richard-week. Want in het tijdsbestek ervan zijn een heel pak problemen van de baan.Volg maar even mee.
Tijdens het weekend nog gaan Jolien en Steven samen met zijn ouders een appartement bezichtigen in Waregem (daar willen ze hun eerste nestje bouwen). Meteen bingo. Bovendien krijgt Jolien telefoon van een interimkantoor of ze zich wil aanbieden bij Orotex in Oostrozebeke voor een job in een nieuw op te richten labo voor kwaliteitscontrole. Nogmaals bingo: ze heeft de job en mag op 1 september van start. Proficiat Jolien! Daarnaast wisten we al dat er in het Don Boscocollege, waar ik les geef, een aantal uren vrijgekomen zijn op het secretariaat. Gisteren komt het bevrijdende telefoontje dat deze uren niet door reaffectatie opgevuld worden. Mieke heeft ook werk! Proficiat Mieke en dankjewel Tuur! Tenslotte ben ik gisteren na de ingreep direct naar huis mogen komen, een nachtje blijven was onnodig. Ik heb een quasi pijnvrije nacht beleefd (men had voorspeld dat er wat ongemak kon zijn in de maag door de passage van allerhande instrumenten. De ingreep is dus succesvol.
Besluit: op maandag één september gaan we alle drie terug werken, na bijna een jaar noodgedwongen thuis zitten. We geloven erin: alles komt goed!
En -o ja- bijna vergeten: ik kreeg voorbije week een telefoontje van het Davidsfonds. Ik had in het verleden deelgenomen aan een prijskamp en men wist me te vertellen dat ik een reis voor twee naar Malta heb gewonnen.
Een pak Hanssens op een rij (maar bijlange niet allemaal) voor de blote-voeten wandeling bij het teambuildingkamp van neef Jan. |