Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

woensdag 4 juni 2014

Stomme stent!

Ha, nu werkt het toch. daarmee bedoel ik de website om de blog op te stellen, hier in het ziekenhuis. Hoezo, het ziekenhuis? Jawel ... er zijn twee lamlendige dagen voorbij gekropen. Gisteren maandag heb ik sowieso een afspraak met de specialist in het ziekenhuis voor een stand van zaken en een controle-onderzoek. Dat komt op het goede moment, want er zijn weer problemen met het gele water. De nacht tevoren mocht ik een viertal keren het bed uit om te wisselen van pyjama wegens kleddernat van het zweet met daarna een ochtendtemperatuur van 39,3°C... Die daalt echter wel vlug, zodat ik naar school kan voor de groepsfoto van de zesdejaars, maar het blijft onpluis. De dokter vindt echter niet direct iets abnormaal met de echografie, maar wil toch dat ik start met antibiotica. "Er kan altijd een klein stukje voedsel via de nu bredere stent in de galbuis verzeild geraken en daar ontsteking geven." is de uitleg. Verder lijkt alles gestabiliseerd en staat niks de Cambodja-missie nog in de weg.
Alles lijkt ok dus, ik slaag er zelfs in om maandagavond nog een macaronischotel te bereiden en deels te verorberen. Dinsdag ben ik om half zeven paraat voor de nieuwe dag, maar met een vage pijn in de maagstreek. "Niet op letten en overgaan tot de orde van de dag", denk ik. Volgt een heerlijk ontbijt met een overvloed aan aardbeien uit eigen tuin. Maar dan begint de miserie. De maagklacht wordt maagpijn en evolueert verder naar serieus hevige pijn. Mieke stelt voor om de dokter te bellen, maar ik hoop nog altijd op beterschap. Om half twee breekt de veer, het gaat echt niet meer. De dokter stelt voor om meteen langs te gaan, hij zal een kamer regelen. Dan gaat het vlug: een uur later lig ik al in de scanner en nog een uur later komt de dokter me vertellen wat het probleem is: alhoewel de tumor inactief is, is hij door maagwerking en bewegingen allerhande in mijn buik erin geslaagd om net voorbij het uiteinde van de stent te geraken en daar het galkanaal weer danig te vernauwen dat het mij in de problemen brengt. Oplossing: een tweede stent in de eerste schuiven. Die tweede stent steekt iets verder door, waardoor hij de vernauwing ongedaan kan maken. Het lijkt zo simpel als iets! Is het misschien ook, maar roept natuurlijk ook wat vragen op: Wat als die ook verstopt geraakt? Wat als de tumor nog verder evolueert? (er is iets verder een vertakking in het galkanaal... en vertakte stents, dat bestaat volgens mij niet) Is de tumor echt wel inactief of is hij toch weer wat toegenomen en is de chemo dus niet echt helemaal gelukt?
Het is wat het is. Als het pijn doet komen al vlug donkere gedachten, maar ik wil in de eerste plaats blijven geloven dat alles uiteindelijk goed komt. Nu is de pijn zo goed als verdwenen. Ik wacht op de operatie, die evengoed pas morgen kan doorgaan omdat het hier druk zat is. Wordt (ongetwijfeld) vervolgd...

3 opmerkingen:

krantenhuisje zei

Een kleine hindernis. Spring er over. Het lukt je wel.
Ga ervoor.
Groeten.
Carine en J.L.
PS Alles staar klaar voor Cambodja.

Riet Vissers zei

veel beterschap!!!

Rose zei

Hoi Pieter, heel veel sterkte gewenst.
Ik hoop dat je je snel weer beter zal gaan voelen.
Ook veel sterkte voor Mieke.

Liefs Rose.