Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

donderdag 16 januari 2014

Tijd

Eén van de eerste spreekwoorden, die we als kind te horen kregen, was ongetwijfeld 'De tijd gaat snel, gebruik hem wel'. Ik hoor het de meester in het eerste leerjaar haast nog zeggen. Het was voor hem natuurlijk de bedoeling om ons, kadullekes van amper zes jaar, aan te zetten tot groter spoed bij het maken van één of andere oefening.
Ik moet toegeven: in de vijfenveertig jaar die daarop volgden, heb ik dit spreekwoord, dikwijls tot ontsteltenis van de mensen uit mijn nabije omgeving, ten zeerste ter harte genomen. Alleen het laatste jaar is dit wat veranderd. Heeft natuurlijk heel veel te maken met het feit dat de druk van de job achterwege gebleven is en nog meer misschien met een soort besef dat de tijd die me rest geen langgerekt stressmoment mag zijn. De weg naar Santiago heeft me daarbij erg geholpen.
Tijd, een begrip waar filosofen, wetenschappers en zelfs theologen zich op hebben stukgebeten en waar sommigen zich in hebben vastgereden. Het is ook iets wat mezelf bezighoudt sinds ik te horen kreeg dat de tijd die me hier rest eerder beperkt is. Het trof me dus toen op één van de nieuwjaarskaartjes de volgende tekst te lezen was:
VOOR ALLES EEN TIJD
Een tijd om vol vuur te spreken en een tijd om één en al oor te zijn.
Een tijd om van de stilte te proeven en een tijd om uitbundig het leven te vieren.
Een tijd om je met taaiheid te verweren en een tijd om teder alles te omarmen.
Een tijd om innig elkaar nabij te zijn en een tijd om enkel maar te wachten en te weten.
Een tijd om vervoerd te worden door wilde dromen en een tijd om met inzicht terug thuis te komen.
Een tijd om niets dan vaste grond te zoeken en een tijd om met vertrouwen uit te varen.

Binnen een week (volgende week donderdag) lig ik in de CT-scanner om te kijken hoe het gesteld is met de tumoren. Het wordt een week van tijd doden en proberen niet te veel na te denken. Ondanks de verschillende gif-injecties heb ik me de laatste weken behoorlijk gevoeld, alleen de laatste week was minder. Ik verwacht dan ook dat er zal besloten worden om door te gaan met de behandeling - nog meer gif-injecties dus. Of zou men nog andere zaken vinden? Of zal blijken dat de behandelingen met cisplatine en etoposide geen voldoende uitwerking meer hebben? Een mens stelt zich vragen... Ik neem me voor om de tijd niet te doden, maar om hem te leven, zoals we al suggereerden op ons eigen nieuwjaarskaartje...
Als je de tijd kan doden, kan je hem ook leven.

1 opmerking:

Annemie Dufromont zei

Zeer straffe zin, die laatste. Je raakt mij zeker daarmee. Ik wens jullie de dagen toe als parels die, trots blinken en stuk voor stuk kostbaar zijn.
Lieve groet
Annemie