Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

zaterdag 4 januari 2014

omtrent Kerst en Nieuw

Zou het de 'writers block' kunnen zijn, zoals de Engelse schrijvers hun gemis aan muze noemen? Of gewoon luiheid misschien? In ieder geval: ik kom er niet toe om nog veel met deze blog bezig te zijn. Nochtans is er wel één en ander te vertellen. Ik moest het bijvoorbeeld al lang gehad hebben over de zeer ingetogen kerstbezinnning die we op school met de leerkrachten meemaakten. Ingetogen, maar ontdaan van alle zeemzoeterigheid waarin zo'n kerst-evocatie meestal dreigt te vervallen.
Ik kon het natuurlijk ook hebben over de nieuwe kleine Cas, die door velen als een kerstekind werd aangeduid. Niet waar natuurlijk: Cas is Cas en we weten dat hij in zeer goede handen is. En daar zijn we stilletjes ook heel fier op natuurlijk.
Op zondag 29 december was er het kerst/nieuwjaarsfeest van de Hanssens-clan ten huize van Bart, onze Benjamin. Uitermate geslaagd! Vooral het deeltje van de traditionele nieuwjaarsbrieven, gewoonlijk een onderdeel waar ik niet heel graag bij ben, maar sinds vorig jaar is mijn petekind Pieter (Hanssens!) begonnen met eigen nieuwjaarsbrieven te redigeren. Ikzelf sta natuurlijk niet helemaal onbevooroordeeld te luisteren op de eerste rij als hij met enig ongemak maar vol overgave zijn schrijfsel voorleest, maar de woorden die gezegd worden doen me een aantal tranen wegpinken. Dankjewel, Pieter, ik ben trots op jou! Trots dat ik je peter mag/kan zijn! En ook heel erg dankbaar natuurlijk voor de nieuwjaarsbrief.
De niet-goesting om te schrijven ging zelfs zover dat ik naliet om een simpel sms-je te schrijven naar enkele collega's die mij langs die weg al het beste wensten om het jaar in de beste condities te kunnen volbrengen. Vele leerlingen zijn me ook nog niet vergeten en sturen mooie wensen. Het doet deugd!
Maandag volgt dan de 'voorlopig laatste' chemo. Drie daagjes ziekenhuis en dan evaluatie. 't Wordt weer een beetje spannender, maar ik doe mijn best om jullie op de hoogte te houden.
Die 'jullie' doet me een beetje vreemd. Want je bent zulk een heterogeen publiek. Regelmatig nog komen mensen me zeggen dat ze mijn/ons welvaren volgen. Soms uit zeer onverwachte hoek en het doet telkens veel deugd. Daarom graag ook een woordje van dank. Echt gemeend. Zonder jullie had ik misschien al de handdoek in de ring gegooid. Zonder jullie waren we wellicht nooit in Spanje geraakt enkele maanden geleden. Wie je ook bent die deze schrijfselen volgt, die bekommerd bent, die misschien niet veel laat blijken maar toch begaan bent, ik ben jullie oneindig dankbaar. Voor mij zijn jullie allemaal samen een blijk van mijn God die Liefde is...
Ik zal niet beginnen met hoogdravende nieuwjaarswensen af te haspelen. Ik wens maar één ding: dat de vonk, die intussen een brandende vuurzee geworden is, dat die ook voor andere mensen mag verder branden en zo verder uitbreiden tot iedereen is aangestoken. Dat die droom van vrede en broederschap die de meesten hebben een beetje meer werkelijkheid wordt.
Dure woorden misschien, maar ze zijn gemeend!
"Ikke willen sommelen" ... Louise 'in action' op het nieuwjaarsfeest te Wevelgem


3 opmerkingen:

krantenhuisje zei

Goeie morgen Pieter,

Veel sterkte en courage voor de chemokuur waar je een beetje tegen op ziet. Drie dagen er tegenaan stampen. Het lukt jullie wel.
Knuffel. Carine en J.L.

Rose zei

Hallo Pieter,

Vanaf deze kant de beste wensen voor het nieuwe jaar, dat het je geluk mag brengen in je gevecht tegen je ziekte.
Mijn man is inmiddels uit behandeld en we weten dat 2014 niet zal brengen waar wij zo vurig op hadden gehoopt.
Geniet van alles om je heen en de liefde van hen die je dierbaar zijn.
Ik wens je het aller allerbeste toe.

Lieve groet, Rose.

Unknown zei

Hey Pieter,

2014...een dubbel gevoel...zeker als je zo een strijd hebt aan te gaan !Ondertussen terug in de ondertussen welgekende Kennedylaan.
Met een bang hartje en hopelijk de laatste chemo en dan die evaluatie.
Een welgemeende dank-je-wel dat we langs die manier jouw vreugde en verdriet mogen meevolgen, je bent een ongelofelijke spiegel voor veel mensen. Telkenmale ik jouw blog heb gelezen, word ik overmeesterd van een gevoel van dankbaarheid, om het feit dat jullie op ons pad kwamen, maar vooral om zoveel dat jullie ons leren...de manier waarop jullie met die ongelofelijke strijd omgaan...onverbloemd en toch zo diep menselijk !
We nemen jouw woorden en je droom van vrede zeker mee.(dikke merci weeral om zoveel wijsheid !)
Tot gauw nog es
Karel en Katrien