Over deze blog

Een blog krijgt telkens het recentste bericht bovenaan. Als je dus van het begin af aan wil lezen moet je met het onderste bericht op pagina 1 beginnen. Er staan in deze blog telkens tien berichten per pagina.

zondag 22 september 2013

Ierland-Israël 1-0

Een wat vreemde wandeling vandaag. Net nu we het beginnen gewoon te raken om horden andere pelgrims te ontmoeten, was dat vandaag niet eens een tiental... Waar zijn ze plots allemaal heen? Houden ze de zondag in ere? Zijn wij te laat vertrokken uit Viana en zijn ze ons allemaal voor? Hebben we een verkeerde weg genomen? Of zijn ze misschien allemaal naar huis? Het zijn allemaal vragen waar ik met behoorlijke stelligheid "neen" kan op antwoorden, zij het voor de laatste vraag dan niet helemaal volmondig. We hoorden van enkele mensen dat hun tocht dit jaar ophoudt in Logroño en van anderen dat dit in Burgos het geval zal zijn. De Camino lijkt stilletjes aan leeg te lopen...
Natuurlijk zijn er nog andere mensen die doorgaan tot in Compostella: de twee Koreaanse meisjes bijvoorbeeld. (Dat denk ik toch, want van communicatie met hen komt niet veel in huis aangezien ze geen enkele Europeese taal lijken te spreken, ze kunnen wel mooi glimlachen.) Je komt immers niet van de andere kant van de wereld om slechts een stukje Camino te stappen! Of de Israëlis en het Poolse meisje, die deze nacht op dezelfde kamer lagen, van hen weet ik het zeker, want zij spreken Engels. De Ieren spreken ook Engels, zij het soms heel moeilijk om te begrijpen, maar we menen toch zeker te weten dat ze deze avond nog op een vlucht naar Dublin zitten en morgen in de Ierse regen naar hun werk gaan.
Tussen de Ieren en de Israëlis was het deze nacht wat hommeles overigens. Probleempje van willen slapen, maar niet kunnen door aanhoudend gesnurk. De mannelijke helft van het Ierse paar kon daar goed weg mee... Hij is een zeer aimabel man, maar je slaapt beter in een andere kamer. Mijn oordoppen hadden hetzelfde effect op het gesnurk als dat van een vliegenmepper op een neushoorn. Op zeker moment van de nacht roept de Israëli luid "How will I ever be able to sleep?" In de stille vijf daar opvolgende minuten wellicht val ikzelf in slaap... En verdwijnen de Israëlis naar de keuken voor een tweetal slapeloze uren. Dat laatste hebben ze me deze morgen verteld.
Geen wonder dat de 22 eerder vlakke kilometers van deze voormiddag toch lastig lijken. Zoals in het laatst gewijzigde plan stappen we deze morgen door de stad Logroño, die midden in de fiësta zit. We lopen door straten, bezaaid met plastieken bekers en half lege plastieken flessen, stinkend naar verschraalde wijn en urine. Stadswerkers gaan de troep te lijf met stevige waterkanonnen. Wij laveren er tussendoor, minutieus de gele pijlen van de Camino volgend. En passant even de "Santiago de Compostella"- kerk binnen, waar een bord koekjes en een kroes wijn de pelgrim een symbolische versterking willen bieden. Mooi.
We eindigen in het stadje Navarrete, waar we in een private albergue voor acht extra eurootjes een eigen kamer krijgen en meteen ook de zekerheid om geen snurkende Ieren in de buurt te hebben vannacht.
Op stap gaan met een opkomende zon is bijzonder charmant. Gelukkig zijn we september en kan dit op een aanvaardbaar tijdstip van de dag.
De Camino kan ook zomaar, zonder voorbereiding, gewoon genieten zijn.
Toch even kijken bij thuiskomst of we een flesje Don Jacobo op de kop kunnen tikken. Let ook even op de afstand naar Santiago ... we komen beetje bij beetje toch in de buurt!
De altaarstukken lijken pestigewerken waarmee kerken elkaar willen overtroeven. Hier in de kerk van 'Santiago el Real' staat Sint-Jacob de Meerdere centraal als pelgrim.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Santiago komt verdacht dichterbij...beseffen jullie dit wel??
Het blijft machtig én prachtig terzelfdertijd!!
XIU komt morgen al wat dichter bij jullie...Pascale maakte een NL en een FR versie...typisch Belgisch dus...
Nu nog op zoek gaan naar de betekenis in het Spaans...
Het ga jullie goed!!!
groetjes uit Kortrijk!
Isa

hasta pronto zei

Hey Mieke en Pieter,


Om allerlei omstandigheden, wat stof ingehaald om te lezen en amai...Santiago komt inderdaad heel wat dichterbij...en terwijl ik dit neerpen ook een ongelofelijk on uit te drukken gevoel van ongeloof en ongelooflijk kontentement dat dit ECHT mogelijk is hé !!!!
Ook heel fijn te lezen dat de vreugde mensen te ontmoeten groter kan zijn dan de pijn mensen nooit meer te zien...een heel mooie wijsheid die we meer moeten proberen om te zetten in de praktijk.
Ongelofelijk hoeveel jullie samen kracht uitstralen naar iedereen die jullie blog leest !!!
Heel mooie foto's en dankbaar dat we op die manier mogen meegenieten !!
Karel en Katrien

trienezus zei

tja,de from all-around ontmoetingen lijken uit te dunnen...maar ik ben er zeker van dat ook dit drukkere gedeelte van de camino jullie voor altijd zal bijblijven...zeg nou zelf,wie ontmoet zowat de halve wereld in een paar dagen tijd?en dit dan nog in vriendschap en respect?desfruta de la gente del camino!
robbe en trienezus

jowan ddw zei

Mieke,
wanneer ik die foto's bekijk,merk ik niet allen dat het landschap er al eeuwen hetzelfde blijft uitzien,maar dat jij in al die jaren ook nog niet al te veel bent veranderd : kranige meid,als je het mij vraagt.Veel succes!
jowan ddw