Mot, blaasjes en pijpenstelen

Vandaag is een uitstekende dag om een aantal zaken te testen, zoals daar zijn: hoe lang kun je in de regen lopen met echte Gore-Tex schoenen zonder dat de voeten nat worden. Of: hoeveel regen kan een trekkersparaplu verdragen, vooraleer hij begin nat te worden langs de binnenzijde. Of nog: kan het op een dag voldoende regenen om een sprankelend humeur om te buigen? Tenslotte: wat is de beste regenbescherming als je acht uur wandelt bij onophoudelijke regen?
Een schitterende dag dus om antwoorden te krijgen op al deze vragen. Het heeft namelijk geregend vandaag, mocht dat nog niet duidelijk zijn. Niet zoals toen we naar Doornik of naar Vézelay aan het stappen waren, maar de godganse dag. Motregen, blaasjesregen, pijpenstelen, zachte regen en 'k-wil-wel-maar-'k-kan-niet-regen. Er het zal ook duidelijk zijn dat we vandaag niet te klagen gehad hebben van de te felle zon of van onlesbare dorst.
Om terug te komen op de vragen van daarjuist, de antwoorden zijn: 3 à 4 uur, schijnbaar oneindig veel, neen en ik weet het niet. Dat laatste omdat we allebei met de paraplu gewandeld hebben en dat we daar allebei een zeer goed gevoel bij hebben. Ik moest zelfs even denken aan het beeld dat ik heb van de voordeur van een coiffuresalon bij regenweer. Af en toe zie je een dametje naar buiten komen met een plastiekje strak over de pas in mis-en-plis gekapte haren om toch maar geen nattigheid te krijgen. Welnu, dames, mijn sinds kort verworven krullen zijn vandaag niet nat geworden dankzij die schitterende paraplu, die we al duizend kilometer meezeulen en die welgeteld al vier uur open geweest was! Puike prestatie, nietwaar?
De zesentwintig kilometer door de regen hebben ons naar een 'refuge pélérin' met vier bedden gevoerd in het dorpje Flavignac. Twan, een Nederlandse jongeling, was hier al voor ons aangekomen en houdt ons dus deze avond gezelschap. We verwachten ook nog André uit Luik, maar hij is een late vogel. Straks potje koken en onder de lakens. Mieke in het bovenste en ik in het onderste deel van het stapelbed ... :-(

Even checken of de boom het zal houden tot we helemaal voorbij zijn.

Léonard is fier op zijn Limousin-kweekprogramma. Toen ik hem over het beroep van onze pa vertelde, was hij fier te kunnen zeggen dat hij alles 'zelf' doet, tot het implanteren van embryo's toe. De plakaatjes zijn allemaal prijzen, die hij met zijn Limousins gewonnen heeft!

Beausoleil mijn voeten!