Een doel voor ogen?

Ik ben eventjes van mijn melk. Gisteren heb ik vernomen dat Mark Schweitzer overleden is. De man die met zoveel positieve kracht een kruistocht was begonnen tegen de ziekte die hem in zijn greep had. De man die in drie maanden tijd een fonds van niet minder dan 50 000 euro kon werven om onderzoek te doen naar deze ziekte, met uitbreiding naar andere zeldzame ziektes.  Ik vertelde een tweetal weken geleden over hem en over zijn vriend Don Scheers die naar Compostella wandelde om mee te helpen aan die fondsenwerving. Mark had net als ikzelf een ‘NEC buiten de longen’, maar had wel metastasen in de lever. Hij kreeg het verdict op 31 oktober vorig jaar. Eergisteren heeft hij de strijd moeten staken. Het zet een mens aan het denken.

Mark Schweitzer. Linksboven hangt het zebra-lintje, dat staat voor de strijd tegen NET en NEC

En hier zit ik dan, klaar om naar Compostella te vertrekken. Geschrokken van een realiteit die veraf lijkt maar tegelijk heel dichtbij is. Gisteren kreeg ik van een lieve tante een mail waarin stond dat: ‘… een doel hebben zo enorm belangrijk is in onze omstandigheden’.  Ons doel is Compostella, maar veel meer nog het onderweg zijn ernaartoe en het contact maken met mensen en culturen op de weg ernaartoe. Maar uiteindelijk en wellicht nóg meer een positieve boodschap de wereld in sturen. Ik kan mijn blik nu richten op Compostella, en dat is fantastisch. Maar ik voel me gedragen en gesteund door honderden mensen en dat is nog veel fantastischer.

Toen ik het overlijdensbericht van Mark Schweitzer onder ogen kreeg, was één van de eerste gedachten om mij aan te sluiten bij de beweging die hij op gang gebracht heeft: meewerken aan het fonds dat hij op poten zette. Onze– pelgrimstocht opdragen aan Mark en sponsoring zoeken om het onderzoek naar NEC uit te breiden, want nu gebeurt er heel erg weinig. We zouden ons kunnen richten tot ieder die ons steunt en ons een warm hart toedraagt en vragen om een financiële bijdrage voor het onderzoeksfonds. Ik twijfel. Onze tocht was bedoeld om onze dertigste huwelijksverjaardag te beklinken met een reis naar binnen. Om er nog dertig jaar tegenaan te gaan. 'Iets' heeft deze plannen een ander wending gegeven… en dan nog … als we ons laten sponsoren, kunnen we dat dan niet veel beter doen ten voordele van een derde wereldproject. Misschien kan onze vriend Chay wel een volledige school bouwen in Cambodja met het geld dat we zouden kunnen verzamelen. Daar worden honderden, misschien wel duizenden jonge Cambodjanen beter van.
Moeten we ons laten sponsoren en zo ja ten voordele van welk goed doel?
Wie helpt ons op weg om adequate antwoorden te vinden?

Wie meer wil lezen/zien over Mark Schweitzer en het fonds, kan op onderstaande links klikken:
- Mark Schweitzer in de TV-uitzending met Paul de Leeuw
- persbericht bij opstart van het fonds
- interview met Femke, De vrouw van Mark
- filmpje met waarin Mark wat info over het fonds geeft
Het scholenproject van Chay wordt voorgesteld op deze pagina: vzw Banteay Mean Chey